Σε ιστορική συμφωνία φαίνεται πως κατέληξαν στην Ελλάδα, κυβέρνηση, εργοδότες και εργαζόμενοι, όσον αφορά στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Οι ανακοινώσεις αναμένονται στις 10:30 στο ελληνικό υπουργείο Εργασίας παρουσία της υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως, του προέδρου του ΣΕΒ Σπύρου Θεοδωρόπουλου και του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου, σηματοδοτώντας ένα επίπεδο τριμερούς συνεννόησης που –όπως τονίζεται– δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη ελληνική εργασιακή πραγματικότητα.

Οι διαπραγματεύσεις, σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, εξελίσσονταν αθόρυβα εδώ και μήνες, μέσα από κλειστές συναντήσεις και διαδοχικές τεχνικές επαφές, με στόχο τη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργασιακών σχέσεων. Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε ο τρόπος με τον οποίο οι συλλογικές συμβάσεις θα μπορούν όχι μόνο να συναφθούν πιο εύκολα αλλά και να επεκτείνονται χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, διασφαλίζοντας παράλληλα την προστασία των εργαζομένων ακόμη και μετά τη λήξη μιας σύμβασης.

Οι βασικοί άξονες της συμφωνίας, που θα αποτυπωθούν αναλυτικά στις σημερινές επίσημες ανακοινώσεις, περιλαμβάνουν τη διευκόλυνση της σύναψης και ανανέωσης συλλογικών συμβάσεων, την πλήρη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων στο μεταβατικό διάστημα μετά τη λήξη τους, καθώς και την άμεση προσφυγή στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) σε περίπτωση αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων. Το νέο πλαίσιο αποσκοπεί στη σταθεροποίηση των εργασιακών σχέσεων, ενισχύοντας τον θεσμικό ρόλο των κοινωνικών εταίρων και μεταφέροντας μέρος της διαδικασίας ρύθμισης από τη νομοθετική πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης στη διαβούλευση των εμπλεκόμενων μερών.

Πηγές από τις τρεις πλευρές εκτιμούν ότι το νέο σύστημα θα αποτελέσει τομή στον τρόπο με τον οποίο οι συλλογικές διαπραγματεύσεις διεξάγονται στη χώρα, προσφέροντας μεγαλύτερη προβλεψιμότητα, θεσμική ασφάλεια και ισορροπία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Η εξομάλυνση του μηχανισμού διαμεσολάβησης, σε συνδυασμό με την επανενεργοποίηση της επεκτασιμότητας, θεωρείται ότι θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο περισσότερο ευθυγραμμισμένο με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Η τριμερής συνεννόηση που ολοκληρώθηκε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν πηγές, σηματοδοτεί ένα νέο σημείο εκκίνησης για τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα.

Πηγή: protothema.gr

Σε έγγραφο Ρώσου διπλωμάτη που υπεβλήθη στην κυβέρνηση Τραμπ τον Οκτώβριο, φέρεται να βασίστηκε το ειρηνευτικό σχέδιο 28 των σημείων που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, όπως αποκαλύπτουν τρεις πηγές του Reuters.

Ειδικότερα, οι Ρώσοι κοινοποίησαν το έγγραφο, το οποίο περιέγραφε τους όρους της Μόσχας για τον τερματισμό του πολέμου, σε ανώτερους Αμερικανούς αξιωματούχους στα μέσα Οκτωβρίου, μετά από συνάντηση μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον, ανέφεραν οι πηγές.

Πρόκειται για «ανεπίσημο έγγραφο», το οποίο περιείχε διατυπώσεις τις οποίες η Μόσχα είχε προτείνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στις διατυπώσεις αυτές περιλαμβάνονται και όροι όπως οι παραχωρήσεις τις οποίες η Ουκρανία είχε απορρίψει, ανάμεσά τους και η παράδοση ενός σημαντικού τμήματος της επικράτειάς της στα ανατολικά.

Ο Λευκός Οίκος δεν σχολίασε άμεσα το ανεπίσημο έγγραφο, αλλά επικαλέστηκε τα σχόλια του Τραμπ ότι ήταν αισιόδοξος για την πρόοδο του σχεδίου των 28 σημείων.

«Με την ελπίδα να οριστικοποιηθεί αυτό το ειρηνευτικό σχέδιο, έχω δώσει εντολή στον ειδικό απεσταλμένο μου, Στιβ Γουίτκοφ, να συναντηθεί με τον Πρόεδρο Πούτιν στη Μόσχα και, ταυτόχρονα, ο υπουργός στρατού, Νταν Ντρίσκολ, θα συναντηθεί με τους Ουκρανούς» έγραψε ο Τραμπ.

Ακόμη παραμένει άγνωστο γιατί και πώς η κυβέρνηση Τραμπ κατέληξε να βασιστεί στο ρωσικό έγγραφο για τη διαμόρφωση του δικού της ειρηνευτικού σχεδίου. Ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι που το εξέτασαν, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, εκτιμούσαν ότι τα αιτήματα που υπέβαλε η Μόσχα πιθανότατα θα απορριφθούν κατηγορηματικά από τους Ουκρανούς, ανέφεραν οι πηγές.

Ανησυχία για τη ρωσική επιρροή

Όπως σημειώνουν οι πηγές του Reuters, μετά την υποβολή του σχετικού εγγράφου, ο Ρούμπιο είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκε το περιεχόμενό του.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Γενεύη όπου συναντήθηκαν με Ευρωπαίους αξιωματούχους, ο Ρούμπιο δήλωσε πως έλαβε «πολυάριθμα γραπτά ανεπίσημα έγγραφα» χωρίς να επεκταθεί περαιτέρω.

Ένα μέρος του σχεδίου καταρτίστηκε κατά τη διάρκεια συνάντησης μεταξύ του γαμπρού του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ, του ειδικού απεσταλμένου Στιβ Γουίτκοφ και του επικεφαλής του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Ρωσίας, Κίριλ Ντμίτριεφ στο Μαϊάμι τον Οκτώβριο.

Επρόκειτο για μία κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση, καθώς μόλις μία επίλεκτη ομάδα εντός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Λευκού Οίκου ενημερώθηκε για αυτή, σύμφωνα με το Reuters.

Οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται στο φως της δημοσιότητας λίγες ώρες αφότου το Bloomberg ανέφερε ότι ο Γουίτκοφ είχε προσφέρει συμβουλές στον υψηλόβαθμο βοηθό του Κρεμλίνου, Γιούρι Ουσακόφ, σχετικά με το πώς ο Πούτιν θα έπρεπε να μιλήσει στον Τραμπ.

Σύμφωνα με απομαγνητοφωνημένες τηλεφωνικές συνομιλίες που έλαβε το πρακτορείο ειδήσεων, ο Ουσάκοφ και ο Γουίτκοφ αναφέρθηκαν σε ένα πιθανό «σχέδιο 20 σημείων» ήδη από τις 14 Οκτωβρίου. Το πεδίο εφαρμογής αυτού του σχεδίου προφανώς διευρύνθηκε κατά τη διάρκεια των επόμενων συνομιλιών με τον Ντμιτρίεφ, πρόσθεσε.

Πηγή: cnn.gr

Από τότε που το Ισραήλ υπέγραψε κατάπαυση του πυρός με τον Λίβανο πριν από έναν χρόνο, έχει σκοτώσει 331 ανθρώπους στη χώρα. Η πιο σημαντική όμως για την Χεζμπολάχ ήταν η πρόσφατη δολοφονία του στρατιωτικού αρχηγού της Χάιθαμ Αλί Ταμπαταμπάι στις 23 Νοεμβρίου στην περιοχή Νταχίγε, στα νότια της Βηρυτού. Το Τελ Αβίβ φαίνεται να παίρνει τον δρόμο ξανά του πολέμου.

Το Ισραήλ επιμένει ότι το πλήγμα δεν παραβίασε την ανακωχή, καθώς ο Ταμπαταμπάι εργαζόταν για την επανασύσταση της ένοπλης παρουσίας της Χεζμπολάχ στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ.

«Ο Ταμπαταμπάι έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη δημιουργία της επίλεκτης μονάδας ειδικών επιχειρήσεων της Χεζμπολάχ, της Δύναμης Ραντγουάν, στην επίβλεψη των εξωτερικών επιχειρήσεων της οργάνωσης, συμπεριλαμβανομένων αυτών στη Συρία και στην Υεμένη, καθώς και στην ανασυγκρότηση των δυνατοτήτων της μετά τη σύγκρουση του 2023 με το Ισραήλ» σημείωσε σε ανάλυσή του ο διευθυντής έρευνας και ανάλυσης στο Αραβικό Κέντρο στην Ουάσιγκτον (ACW) Ιμάντ Χαρμπ.

Ωστόσο, όπως σημειώνει και ο Economist, αποτελεί υπενθύμιση ότι οι εκεχειρίες στην περιοχή «παραμένουν εύθραυστες».

Η αδυναμία Χεζμπολάχ και οι πιέσεις στον Λίβανο

Ειδικότερα, ο Ιμάντ Χαρμπ, λέει πως άμεση επίπτωση αυτής της δολοφονίας είναι η διατάραξη των προσπαθειών της Χεζμπολάχ να ανασυνταχθεί και να επανεξοπλιστεί, σημειώνοντας ότι το Ισραήλ έχει καταστήσει σαφές ότι θα προχωρά σε προληπτικά πλήγματα απέναντι σε οποιαδήποτε αντιλαμβανόμενη απειλή.

«Όμως η Χεζμπολάχ αντιλαμβάνεται ότι οποιαδήποτε αντίποινα θα προκαλούσαν σχεδόν με βεβαιότητα μια σημαντική ισραηλινή απάντηση, που θα αποδυνάμωνε περαιτέρω τις δυνάμεις της και θα αποστράγγιζε το εναπομείναν οπλοστάσιό της. Το κόμμα είναι, επομένως, πιθανό να επιλέξει τη ρητορική κλιμάκωση αντί της στρατιωτικής δράσης. Κατά παρόμοιο τρόπο, η οργάνωση προειδοποιεί την κυβέρνηση του Λιβάνου να επιβραδύνει τη διαδικασία αφοπλισμού που ηγείται ο Λιβανέζικος Στρατός (LAF), φτάνοντας μέχρι και σε απειλές για εμφύλιο πόλεμο, αλλά χωρίς να προχωρά σε ανοιχτή σύγκρουση».

Για τον ειδικό ακόμη σημαντικότερο είναι ότι ο επιτυχημένος εντοπισμός και η στοχοποίηση ενός ανώτατου διοικητή της Χεζμπολάχ σε μια πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή επαναφέρει στο προσκήνιο το εύθραυστο της λιβανέζικης κυριαρχίας. «Οι τρέχοντες «κανόνες του παιχνιδιού» θέτουν τον Λίβανο σε κίνδυνο να μετατραπεί σε πεδίο αντιπαράθεσης εξωτερικών δυνάμεων, αλλά η κατάσταση αυτή δεν είναι βιώσιμη. Για πολλούς Λιβανέζους πολίτες, ανεξαρτήτως κοινοτικής ταυτότητας, οι σωρευτικές οικονομικές, κοινωνικές και προσφυγικές πιέσεις που συνδέονται με τις επαναλαμβανόμενες περιόδους σύγκρουσης γίνονται ολοένα και πιο δύσκολο να απορροφηθούν».

Ο Χαρμπ εκτιμά πως η δολοφονία του Ταμπαταμπάι θα έπρεπε να λειτουργήσει ως υπενθύμιση ότι, αν το κράτος δεν ενισχυθεί και αν οι ένοπλες δυνάμεις του δεν ενδυναμωθούν, ο Λίβανος θα παραμένει όμηρος αποφάσεων που λαμβάνονται πολύ πέρα από τα σύνορά του.

Τι μπορεί να κάνει η Χεσμπολάχ

Προς το παρό η Χεζμπολάχ δεν έχει ακόμη απαντήσει στη δολοφονία του Ταμπαταμπάι. Όπως αναφέρει και ο Economist οι ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών πιστεύουν ότι η οργάνωση είναι απίθανο, σε αυτό το στάδιο, να προβεί σε δικές της επιθέσεις πέρα από τα σύνορα, αν και ως προληπτικό μέτρο έναντι επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν διακοπεί τα σήματα GPS στη βόρεια πλευρά του Ισραήλ.

Εν τω μεταξύ, ο Λίβανος διαμαρτύρεται ότι οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές και η συνεχιζόμενη κατοχή πέντε φυλακίων εντός λιβανικού εδάφους από τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις παραβιάζουν την εκεχειρία. Το Ισραήλ δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει πορεία. «Μετά την 7η Οκτωβρίου, η στρατηγική μας πρέπει να είναι η αποτροπή οποιασδήποτε απειλής από το να υπάρχει στα σύνορά μας», λέει Ισραηλινός στρατηγός. «Αν αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω εκεχειριών, υπέροχα. Αν όχι, θα συνεχίσουμε να επιτιθέμεθα».

Σύμφωνα με τον Ναμπίλ Χούρι, ερευνητή στο Αραβικό Κέντρο στην Ουάσιγκτον (ACW) από η Χεζμπολάχ έχει τώρα τρεις επιλογές:

1.     Να τερματίσει την πολιτική αυτοσυγκράτησης και να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επίθεση εναντίον ισραηλινών δυνάμεων στον Λίβανο και στόχων στο βόρειο Ισραήλ. Μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε να οδηγήσει στη σταδιακή εξόντωση της ηγεσίας, των υποδομών και των δυνάμεών της, μέσα από έναν πόλεμο φθοράς. Αν και οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι το κόμμα διατηρεί αρκετή ισχύ πυρός για να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στο Ισραήλ, ένας ολοκληρωτικός πόλεμος θα ήταν καταστροφικός για τον Λίβανο.

2.     Ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ, Ναΐμ Κασέμ, θα μπορούσε να αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει τον ένοπλο αγώνα και να παραδώσει τα όπλα της οργάνωσης στο πλαίσιο μιας διαπραγματευμένης συμφωνίας με τη λιβανέζικη κυβέρνηση. Αυτή η επιλογή θα επέτρεπε στον Κασέμ να διαδραματίσει σημαντικό πολιτικό ρόλο και να έχει λόγο στη συνολική στρατηγική του Λιβάνου απέναντι στο Ισραήλ.

3.     Η τρίτη επιλογή -και η πιο πιθανή αυτή τη στιγμή- είναι να μην πάει σε κανένα από τα δύο άκρα, αλλά να κρατήσει μια ενδιάμεση γραμμή, διατηρώντας μια ισορροπία ανάμεσα στην αποφυγή ανοιχτής σύγκρουσης με την κυβέρνηση του Λιβάνου και στη διατήρηση στρατιωτικών επιλογών για οποιαδήποτε μελλοντική αντιπαράθεση με το Ισραήλ. Σε αυτό το σενάριο, η Χεζμπολάχ θα είχε σίγουρα μια πιο αξιόπιστη στρατιωτική επιλογή: πόλεμο ανταρτοπόλεμου απέναντι σε μια ισραηλινή κατοχή.

Κίνδυνος ανοιχτού πολέμου στη Μέση Ανατολή

Ο Ναμπίλ Α. Χούρι, εκτιμά πως ο Ταμπαταμπάι δεν θα είναι ο τελευταίος ηγέτης της Χεζμπολάχ που δολοφονείται από το Ισραήλ. «Ο διετής πόλεμος, η συντονισμένη επίθεση μέσω συσκευών τηλεειδοποίησης (pager) τον Ιούλιο του 2024 και οι αεροπορικές επιδρομές που σκότωσαν τον Γενικό Γραμματέα της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα και τον θεωρούμενο διάδοχό του Χάσεμ Σαφιεντίν έχουν προκαλέσει βαρύ πλήγμα από το οποίο η λιβανέζικη ένοπλη οργάνωση δεν έχει ακόμα ανακάμψει. Αξιοποιώντας την τεχνολογική και αεροπορική της υπεροχή, η ισραηλινή πλευρά έχει επανειλημμένα στοχοποιήσει ιρανικές, λιβανέζικες, παλαιστινιακές και υεμενίτικες ηγετικές φυσιογνωμίες που, όλα αυτά τα χρόνια, οικοδομούσαν έναν «άξονα αντίστασης» εναντίον της».

Εύλογα, συνεχίζει ο ειδικός, η στρατηγική του Ισραήλ φαίνεται να είναι η σταδιακή αποδυνάμωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων των εχθρών του, χωρίς να επωμιστεί τους κινδύνους και τα κόστη που συνεπάγεται ένας ολοκληρωτικός πόλεμος ή η κατοχή νέων εδαφών. «Ωστόσο, μια τέτοια στρατηγική δεν αποκλείει την επιλογή επέκτασης πέρα από τα σύνορα του 1967, όπως δείχνουν οι πρόσφατες βαθύτερες διεισδύσεις του Ισραήλ στη Συρία και η συνεχιζόμενη κατοχή πέντε νέων στρατηγικών σημείων στο νότιο Λίβανο» προειδοποιεί.

«Αυτή η τελευταία δολοφονία δεν συνιστά απαραίτητα την υπέρβαση κάποιας «κόκκινης γραμμής» που θα ωθούσε τη Χεζμπολάχ να απαντήσει μαζικά, κινδυνεύοντας να πέσει σε παγίδα που θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν πολύ ευρύτερο πόλεμο, για τον οποίο ίσως δεν είναι πλήρως προετοιμασμένη» λέει.

Ο Economist, βάζει στην εξίσωση και το Ιράν με το οποίο υπάρχει  εκεχειρία μετά τον 12ήμερο πόλεμο τον Ιούνιο. Ωστόσο, Ισραηλινοί αξιωματούχοι προειδοποιούν σχεδόν αδιάκοπα από τότε ότι ένας νέος πόλεμος με το Ιράν «είναι απλώς θέμα χρόνου» αν η Ισλαμική Δημοκρατία συνεχίσει να αναπτύσσει τα πυρηνικά και βαλλιστικά της προγράμματα. Και η συμφωνία για τη Γάζα και η συμφωνία με το Ιράν είχαν μεσολαβηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ. Μια αμερικανική προσπάθεια επίλυσης της διαμάχης μεταξύ Ισραήλ και Συρίας για τα Υψίπεδα του Γκολάν δεν έχει ακόμη αποδώσει καρπούς.

Πηγή: in.gr