Με ιδιαίτερη επιτυχία και τη συμμετοχή πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 12 Οκτωβρίου 2025, στην πλατεία του χωριού Αναλυόντα, το 3ο Παγκύπριο Φεστιβάλ Ελιάς και Παράδοσης. Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 10:00 το πρωί, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, και προσέφερε μια ολοήμερη εμπειρία αφιερωμένη στην κυπριακή γη, τη γαστρονομία και την παράδοση.

Τα εγκαίνια του φεστιβάλ τελέστηκαν από τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Κωνσταντίνο Ιωάννου, ενώ τον αγιασμό τέλεσε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐας, δίνοντας έναν ιδιαίτερα επίσημο και ευλογημένο τόνο στην έναρξη των εκδηλώσεων.

Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν ζωντανές μαγειρικές επιδείξεις με τη Χρύσω Λέφου, να δοκιμάσουν παραδοσιακές γεύσεις και προϊόντα με βάση το ελαιόλαδο, όπως το ξεχωριστό παγωτό με ελαιόλαδο από το Ελαιοτριβείο Αναλυόντα, που έκλεψε τις εντυπώσεις.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσης θέατρο σκιών, παραδοσιακούς χορούς, δραστηριότητες για παιδιά, καθώς και ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή αγαπημένων καλλιτεχνών — ανάμεσά τους ο Γιώργος Σταματάρης, ο Αντώνης Χαβαδάκης και η Χρύσω Λέφου.

Η πλατεία του χωριού πλημμύρισε από μουσικές, γεύσεις και χρώματα, δημιουργώντας μια γιορτινή ατμόσφαιρα που τίμησε με τον καλύτερο τρόπο την παράδοση και τον πολιτισμό της κυπριακής υπαίθρου.

Το φεστιβάλ, αφιερωμένο στην ελιά – σύμβολο ειρήνης, ζωής και καρποφορίας, επιβεβαίωσε για ακόμη μια χρονιά τη σημασία της τοπικής παραγωγής και την αγάπη των Κυπρίων για τον πολιτισμό και τη γαστρονομία τους.

Ο Αναλυόντας απέδειξε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ότι μπορεί να φιλοξενεί μια γιορτή υψηλού επιπέδου, που προβάλλει τη γνησιότητα και τη ζεστασιά της κυπριακής παράδοσης, ενισχύοντας τον δεσμό της κοινότητας με τις ρίζες της.

του Χάρη Θεραπή*

Η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης υποτίθεται ότι θα έφερνε αλλαγή, εκσυγχρονισμό, αποτελεσματικότητα.
Αντί γι’ αυτό, εξελίσσεται σε φιάσκο τεραστίων διαστάσεων.

Από την αρχή ήταν φανερό πως οι πιέσεις τοπικών παραγόντων και οι μικροκομματικοί υπολογισμοί θα καθόριζαν το αποτέλεσμα. Αντί για μια ουσιαστική αναδιάρθρωση, ψηφίστηκε μια μεταρρύθμιση χωρίς συνοχή, χωρίς καθαρό στόχο, χωρίς προοπτική.

Το πιο εξωφρενικό παράδειγμα;
Η ύπαρξη 93 αντιδημάρχων — εκλεγμένων από τον λαό — χωρίς καθορισμένα καθήκοντα.
Ναι, καλά διαβάζετε. 93 αξιωματούχοι που εξαρτώνται αποκλειστικά από τον δήμαρχο για το αν θα τους ανατεθούν αρμοδιότητες ή αν θα περιοριστούν σε διακοσμητικό ρόλο.

Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία.
Σε καμία άλλη χώρα δεν εκλέγονται αξιωματούχοι της τοπικής αυτοδιοίκησης χωρίς θεσμικά κατοχυρωμένο ρόλο.

Η μεταρρύθμιση που υποτίθεται ότι θα έφερνε διαφάνεια και λογοδοσία, τελικά δημιούργησε περισσότερη σύγχυση και εξάρτηση.
Μια χαμένη ευκαιρία για πραγματική αλλαγή.

Και το χειρότερο;
Όλοι το ήξεραν.
Από την αρχή.

Η Κύπρος δεν έχει ανάγκη από «θέσεις» και «τίτλους». Έχει ανάγκη από ουσιαστική διοίκηση, καθαρή κατανομή ευθυνών και πολιτική βούληση.
Όσο αυτά λείπουν, κάθε μεταρρύθμιση θα παραμένει απλώς ένα ακόμη πολιτικό αφήγημα — που καταρρέει πριν καν αρχίσει

Στην επόμενη εκπομπή Podcast Therapy, καλεσμένος είναι ο Κύπριος δημοσιογράφος της Africa του Σενέρ Λεβέντ,  Aziz Sha, γεννήθηκε και ζει στα κατεχόμενα, ο οποίος από την πρώτη στιγμή ασχολήθηκε ενεργά με την υπόθεση των πέντε Ελληνοκυπρίων που κρατούνται όμηροι από το κατοχικό καθεστώς.

Ο Aziz Sha ισχυρίζεται πως η υπόθεση δεν αποδεικνύει τίποτε άλλο παρά μια καλά στημένη σκευωρία από τις κατοχικές αρχές. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι πέντε Ελληνοκύπριοι κρατούνται ουσιαστικά ως όμηροι, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως «ανταλλάξιμο νόμισμα» για την απελευθέρωση του σφετεριστή Simon Aykut, ο οποίος συνελήφθη από την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι κατοχικές  δυνάμεις δημιούργησαν ψευδείς κατηγορίες, στηρίχθηκαν σε ανύπαρκτα στοιχεία και έστησαν ένα αφήγημα που πλέον καταρρέει σαν ντόμινο, οδηγώντας το κατοχικό κράτος σε πολιτικό και νομικό αδιέξοδο.

Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι η στάση της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Aziz Sha σχολίασε με πικρία ότι δεν υπήρξε ούτε ένα τηλεφώνημα, ούτε μια προσπάθεια επικοινωνίας ή στήριξης προς τους πέντε πολίτες. Ναι, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος — αλλά μήπως θα μπορούσε, έστω, να στείλει έναν Κύπριο πολίτη, χωρίς επίσημη θεσμική ιδιότητα, να σταθεί στο πλευρό τους;

Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι στη συνάντηση του Προέδρου Χριστοδουλίδη με τον Τατάρ στη Νέα Υόρκη, ο τελευταίος είχε το θράσος να ζητήσει την απελευθέρωση του Simon Aykut, ενώ ο Χριστοδουλίδης δεν είχε το θάρρος να απαιτήσει το αυτονόητο: την απελευθέρωση των πέντε Ελληνοκυπρίων που κρατούνται παράνομα. Η Κυπριακή Δημοκρατία, για ακόμη μια φορά, επέλεξε την πολιτική αδράνεια.

Ο Aziz Sha τόνισε ότι η Λευκωσία οφείλει να ασκήσει πίεση, να ανοίξει πλήρως τον φάκελο των υποθέσεων που συνδέονται με τον Simon Aykut και των πέντε ελληνοκυπριών και να παραπέμψει το ζήτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. «Γιατί δεν το κάνει; Τι συμφέροντα κρύβονται; Ποιους αγγίζει η αλήθεια;»

Η υπόθεση των πέντε, τελικά, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια νομική διαμάχη. Είναι μια υπόμνηση ότι πέντε άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως εργαλεία εκμετάλλευσης από το κατοχικό καθεστώς και η Κυπριακή Δημοκρατία, για λόγους που κανείς δεν ομολογεί, επιλέγει τη σιωπή.